Nl | Fr | En

If we don't forgive ourselves for our mistakes, and others for the wounds they have inflicted upon us, we end up crippled with guilt. And the soul cannot grow under a blanket of guilt, because guilt is isolating, while growth is a gradual process of reconnection to ourselves, to other people, and to a larger whole.

(Joan Borysenko )

Vicky

Vicky nam deel aan een Equiboost Equi-challenge - een interactieve en belevingsgerichte teamcoaching met paarden.

__________________________________________________________________________________

Mijn GPS brengt me probleemloos naar een zonovergoten plekje groen. Het domein van Equiboost neemt me na de drukte van Brusselse ring onmiddellijk mee in een oase van rust en nieuwsgierig. Nieuwsgierigheid blijkt ook de gemene deler van de groep genodigden die ik aan de tot in de puntjes verzorgde receptietafel ontmoet. Al snel blijkt dat de 12 genodigden uit een verschillend hoek van het professionele landschap komen: coaching, jeugdzorg, communicatie, journalistiek, allen om Anke Santens en Patrick hun vernieuwende techniek te ontdekken.


Zelf kijk ik reikhalzend uit naar de manier waarop Equiboost de paarden inzet bij de assessment van werknemers. Als gelicencieerde psycholoog werk ik sinds drie jaar op een professionele manier met mensen en paarden. Naast het opheffen van energie blokkades veroorzaakt door psychische problemen kreeg ik de kans om de methode van de reflectie van het paard toe te passen binnen de wereld van Learning and Development. De toepassing binnen de rekrutering was me volledig nieuw.

Ik had de efficiency binnen de ontwikkelingscontext ervaren en kon me zeker voorstellen dat de magie ook binnen zoektocht naar de perfecte person-organisation fit zou werken. Onder de begeleiding van Anke en Patrick stap ik in de cirkel van het paard, benieuwd naar welk stukje van mezelf de paarden me vandaag zullen tonen.

Anke neemt ons mee in de belevingswereld van het paard en legt ons uit hoe een paard denkt, voelt, ziet, hoort, beweegt… Nu we het wezen van paard begrijpen, kunnen we er ook voor zorgen dat onze veiligheid en die van de paarden gewaarborgd blijft. Gezichten klaren op.

Maar we zijn vandaag niet enkel gekomen om een paard te leren kennen, we willen ook uitgedaagd worden. Anke gaat verder….

Een paard is een sociaal prooidier dat op zoek gaat naar een natuurlijke leider. Iemand die vol vertrouwen in het moment staat en een gezonde nieuwsgierigheid heeft naar de omgeving. Met de voorwaarde dat hij steeds alert blijft voor mogelijk gevaar.

Paarden leven in een kudde die beschermd wordt door een leider, het Alpha mannetje en/of vrouwtje. De ultieme methode om te overleven is om op elk moment 100% in contact te staan met zijn/haar groep en de omgeving. Een soort Mindfullness door paarden. Deze eigenschappen vinden we ook terug bij succesvolle leiders of managers. Paarden worden als vanzelf aangetrokken door mensen met deze mindset en gemoedstoestand, vertelt Anke. We zullen vandaag in real life zien, wie onder ons de eigenschappen van een natuurlijke leider bezit. Enthousiast geeft ze het startsein van de Equi-Challenge. Iedereen kijkt elkaar glimlachend aan.

Vol goede moed stappen we naar de weide tegenover ons. Uit de introductie weten we dat daar Oro, Impresse, Feinheit en Panter staan te wachten. Vier paarden met elk hun eigen karakter. Anke vraagt om ons te verspreiden over de weide. Ik stel me als observator op en ga aan de rand staan. De rest van de groep verspreidt zich over de grasvlakte. De jonge paarden Feinheit en Impresse geven al na enkele seconden toe aan hun nieuwsgierigheid en stappen onmiddellijk op een man af. Even later zie ik Oro, de voskleurige leider van de kudde, vastberaden naar een meisje toestappen. Zij zit als enige op de grond.

De rest kijkt toe en vraagt zich af waarom de paarden nou net die personen willen ontmoeten. Is het omdat ze op een bepaalde plek in de weide staan? Ik weet uit ervaring dat hun toenadering niets te maken heeft me de positie die ze innemen in de ruimte maar alles met hun mindset en mood. Anke weet dit ook en daagt de deelnemers uit hun positie in het veld te veranderen. ‘Laten we eens kijken wat er nu gebeurt?’, roept ze glimlachend. De uitkomst van de verandering liegt er niet om. Het meisje wordt ondertussen door drie paarden omringd. Andere kijken elkaar verbaasd aan… ‘Hoe doet ze dat?’ Ik glimlach; de magie is gestart.

Anke aarzelt niet en nodigt ons uit dit gevoel van vertrouwen en rust als team te creëren. Lukt het ons om een vertrouwenscirkel te vormen waarbinnen we de paarden kunnen insluiten? Benieuwd naar de reactie van de paarden op onze groepsdynamiek stappen we gelijkmatig naar de paarden toe. Verbaasd kijkt Anke toe hoe we de paarden tot op een meter kunnen insluiten. We kijken elkaar tevreden aan, dit voelt goed. We beginnen te beseffen hoe vertrouwen in onszelf en de anderen voelt.

Met deze overwinning in ons lichaam zijn we klaar voor een volgende uitdaging. Anke geeft ons de taak een halster en een touw om het hoofd van de paarden te doen. Het halster ziet er op het eerste zicht ingewikkeld uit en ik zie een aantal gefronste wenkbrauwen. Enkelen hebben nog nooit in de vertrouwenszone van een paard gestaan maar zoals een echt team het belieft krijgen ze hulp van anderen die paarden van dichtbij kennen. Ik zie twijfel, angst, onwennigheid en afstand omslaan in vastberadenheid, moed, daadkracht en nabijheid. Iedereen slaagt in deze uitdaging en de glimlach op de gezichten worden groter. Op naar de volgende!

Nu, legt Anke uit, gaan we de impact van onze gedachten en intenties op de volgzaamheid van de paarden persoonlijk voelen. Paarden zijn zeer sensitieve wezens en voelen onmiddellijk wanneer er een discrepantie, een verschil is tussen denken-voelen-doen bij hun leider. Wanneer deze drie cruciale elementen op één lijn staan zal het paard ons zonder problemen volgen. Staat één van de drie haaks dan zal de energie of volgzaamheid van het paard onmiddellijk verminderen of ophouden.

Benieuwd stapt de eerste vrijwilliger met Panter aan de hand in een cirkel rond. Een ander gooit voorzichtig enkele neutrale vragen. De antwoorden komen vlotjes en het paard stapt met een kordate pas achter de man aan. Wanneer plots de vraag ‘Wat denk je nu?’ bij de vrijwilliger aankomt, stopt Panter onmiddellijk. De man kijkt verbaasd achter zich, glimlacht en overtuigt Panter om weer verder te lopen. Iets in ons verteld dat dit geen toeval was…

Een eindje verderop zie ik een vrouw vertwijfeld voor Oro staan. Blijkbaar probeert ze al een tijdje Oro te vragen met haar mee te gaan. Maar Oro heeft hier geen oren na, statig en met opgeheven hoofd kijkt hij rond. Ik stap op haar af en vraag haar waarom ze niet vooruit geraakt. Ze kijkt me hulpeloos aan en zegt; ‘Hij wil niet met me meegaan.’ Ik voel de vrouw en besluit haar te helpen. ‘Waarom denk je dat hij niet meewil?’: vraag ik. Haar antwoord lijkt logisch ‘Ik weet het niet…

Ik voel en zie dat haar energie helemaal vastzit, ze weet geen raad met de situatie. Voorzichtig probeer ik haar met enkele vragen los te maken en maak een metafoor met de relatie met haar medewerkers en kinderen. Op welke manier probeert zij deze te overtuigen om haar gedachtegoed te volgen. Ze kijkt me vragend, maar ik zie al snel een lichtpunt in haar ogen. Toch twijfelt ze.

Dit grote voor haar gevaarlijk dier kan ze niet overtuigen. Opnieuw boor ik haar zelfvertrouwen in voor haar bekende situaties aan en probeer het gevoel in deze situatie te brengen, elke beweging in de juiste richting bekrachtigend.

Ondertussen is ook Patrick in de scene gearriveerd. Samen geven we haar energie en leiden haar naar het inzicht dat de intentie, de wil om te slagen en het vertrouwen in het slagen haar de kracht zal geven om die kleine stappen met Oro vooruit te geraken. Oro staat nog steeds als een toren achter haar. De overwinning van elke kleine stap kan haar helpen om haar einddoel achteraan de weide te bereiken.

Ze glimlacht verlegen maar ik zie in haar ogen dat ze er klaar voor is. Ze haalt diep adem, zet haar ruggengraat recht, schouders achteruit en stapt vol zelfvertrouwen op haar doel af. En Oro die de verandering in haar houding en mindset voelt, slentert tevreden achter haar aan.

Enkele stappen later stopt Oro prompt. De vrouw kijkt ons met een hulpeloze blik aan, waarom? In de korte tijdspanne van drie stappen is haar gedachtestroom, mindset en houding verandert; van positief naar negatief. Anders gezegd van ‘ik wil en kan het naar’ ‘ik twijfel of het wel zal lukken’ of ‘ik kan het niet’. Van zelfvertrouwen naar vertwijfeling. Oro voelt deze verandering en reageert onmiddellijk en steekt zijn vier voeten stevig in de grond, steek zijn hoofd als een echte heer omhoog en zegt zonder woorden: ‘Zo ga ik met jou niet mee, ik vertrouw je niet, je bent niet zeker van jezelf’! De vrouw zucht moedeloos.

Anke heeft deze mensen uitgenodigd om de uitdaging met een paard aan te gaan, wat eigenlijk de uitdaging met jezelf is. Je leert je grenzen kennen en wordt op datzelfde moment op de meest professionele manier gecoacht om je grenzen te overwinnen en te proeven van het geweldige, extatische gevoel die deze kleine stap met een paard kunnen geven.

Samen met de vrouw stappen Patrick en ik doorheen het proces. Wanneer Anke een welverdiende pauze aankondigt, glundert ze van kop tot teen. Ze weet dat ze erin geslaagd is om Oro te leiden met een grote L want hij gaat enkel mee met diegenen die heel sterk in hun balans staan, waar de lijn tussen mind en body recht naar beneden loopt. Terwijl ze ons hartelijk dankt voor de hulp, lopen we richting de welverdiende hapjes.

Tijdens de pauze neem ik de kans om de andere aanwezigen beter te leren kennen. Ik heb een interessant gesprek over het uitgangspunt van de ontmoeting en relatie met een paard. We concluderen dat we steeds moeten schipperen tussen alertheid en opgaan in het moment van de ontmoeting.

Na een aangename conversatie roept Anke ons opnieuw bij elkaar. Ze heeft de laatste maar niet de gemakkelijkste opdracht voor ons klaarstaan. We verlaten het individuele niveau en stappen het teamverband binnen. Op dit moment creëert Anke ook een competitieve atmosfeer. In twee teams gaan we de uitdaging aan om de paarden hooi te geven, van aan de achterste weide aan te brengen en een hindernissen parcours te afleggen binnen de korst mogelijk tijd.

De groepen worden makkelijk gevormd en iedereen staat klaar voor de strijd. Het groepsgevoel van de cirkel van het paard wordt onmiddellijk doorbroken en verandert in twee nieuwe systemen die uitkijken naar de hoogste positie. Ikzelf voel ook de drang om te winnen, te laten zien dat ik een ware leider ben. Dat ik er mede kan voor zorgen dat onze groep de winnende positie kan innemen. Ik start vol zelfvertrouwen en loop zelfs, net zoals mijn tegenstander naar het vertrekpunt.

Alles gaat super, ik voel de energie oplaaien, wat ga ik hiervan genieten. Oro de moeilijke leider van de groep draaft achter me aan. Ik glunder en laat me helemaal opgaan in het moment. Eens aangekomen bij de schuur waar de anderen een net hooi moeten klaarmaken, voel ik mijn zelfvertrouwen plotsklaps omslaan in een grote faalangst.

Een misprijzende blik van mijn directe tegenstander doet me kantelen en ik val figuurlijk als een bloemzak in elkaar. Oro voelt dit onmiddellijk en rukt zich los en stevent in een forse galop naar de achterkant van de 200 meter lange weide. Ik loop met een herwonnen zelfvertrouwen naar hem toe en ben er zeker van dat ik Oro opnieuw zal kunnen vangen. Maar Oro laat zich niet zo gemakkelijk opnieuw overhalen om met me mee te gaan en dat is ook logisch…

Ik word heen en weer geslingerd tussen een ongelooflijk energetisch gevoel van zelfvertrouwen waar de adrenaline door mijn lichaam vloeit en me vleugels geeft en een alles overmeesterend gevoel van faalangst dat me verlamd en me aan de grond nagelt. Ik blijf onstabiel en wisselen tussen een laaiend enthousiasme en een versteende twijfel of ik het wel waard ben om te winnen, dat ik wel goed genoeg ben…

Deze vraag is tijdens mijn eerste persoonlijke paardencoaching sessie ook naar boven gekomen. En dringt zich blijkbaar opnieuw aan. Deze coaching sessie geeft me opnieuw het inzicht

in mijn intense dynamiek tussen vertrouwen en faalangst en de noodzaak naar het leren doseren van mijn energie en opereren vanuit mijn eigen systeem, me niet laten beïnvloeden door mijn omgeving maar mijn eigen positieve pad volgen tot het einde. Geef nooit op en blijf positief tot het einde. Daarom bespaar ik jullie het aantal keren dat ik op en neer gegooid ben tussen positief en negatief, samen met de keren waar ik Oro eindelijk te pakken had maar waar hij zich direct daarna opnieuw losrukte. Het belangrijke aan deze ervaring was mijn leerproces. En ons team had gelukkig ook sterke personen, dus we kwamen kort na team 2 aan de finish lijn. Iedereen slaagde opgelucht adem want dit was voor allen een intense ervaring.

Equiboost heeft zijn naam niet gestolen. Wanneer je de reflectie van het paard volledig toelaat, kan de opgedane zelfkennis en zelfbewustzijn je zoveel energie geven die het je mogelijk maakt om elk moment daarna als meer bewust, intenser te beleven en ervaren. De theorie van ervaringsleven in de praktijk. De intensiteit van de beleving zorgt voor een sterk stijgende leercurve. Gecombineerd met een gezonde dosis positieve intentie en perceptie wordt de hogere dimensie waarin je binnenstapt één vol van succes en dankbaarheid. Een boost zijn tijd en investering waard.