Nl | Fr | En

Fear of the pain blinds us to the goal of healing. Only by seeing our problems clearly and experiencing them can we do something about them.

(Bob Hoffman)

Stefanie

Om de een of andere reden trok ik altijd het verkeerde soort vriendjes aan, met als resultaat na enkele weken terug alleen met een gebroken hart. Tel daarbij dat ik niet op mijn ouders kan rekenen - mijn moeder klaagt altijd steen en been en mijn vader zit in een rolstoel en komt haast nooit de deur uit - en dat ik niet graag naar school ga, en je kan je wellicht inbeelden hoe prettig mijn leven was …

De vraag waarom ik eigenlijk mijn best nog moest doen, dook steeds vaker op. Het leven was voor mij een aaneenschakeling van ontgoochelingen. Ik zag mijn toekomst als een vervolg van triestheid en eenzaamheid en ik werd depressief. Constant ruzie thuis, gebuisd op school, motivatie zero. Uitgaan was mijn enige lichtpuntje.

Tot ik mij liet coachen met paarden. Door de oefeningen met het paard te doen, zag ik in dat ik mijn geluk bij anderen zocht. Zo werd ik afhankelijk van de goedkeuring en de aandacht van anderen. Als mijn moeder weer eens aan het zagen was, kwam dit als een mokerslag aan. Als ik mijn vader in zijn rolstoel zag zitten, liep ik over van verdriet omdat ik hem niet kon helpen of genezen en werd ik kwaad omdat ik mij zo machteloos voelde. Als het weer eens uit was met een lief, had ik zin om van een brug te springen. Ik ervaarde ook dat ik anderen veel te veel over me heen liet lopen.

De oefeningen met de paarden lieten me zien dat het ook anders kan. Ik hou nu veel minder rekening met wat anderen zeggen of denken over mij en sindsdien is mijn leven er op verbeterd. Ik hoef me niet meer continu ongerust te maken of mezelf aan te passen om in hun plaatje te passen. Vroeger kon ik ook nooit nee zeggen, terwijl IK nu mijn grenzen bepaal, en niet een ander. Als ik terugkijk, heb ik zoiets van: ‘moeilijk is het eigenlijk niet, waarom heb ik daar zo lang mee gewacht?’. Als ik mijn vader zie, probeer ik dingen met hem te doen die wel mogelijk zijn. We spelen nu iedere vrijdagavond samen gezelschapsspelletjes. Dat kan dus wel. Daarvoor hoeft hij niet te lopen.

De coaching sessies met paarden hebben mijn leven veranderd. Ik heb nu 2 coachingstrajecten achter de rug, eentje rond het thema zelfvertrouwen en eentje rond het thema assertiviteit. Ik weet dat ik nog een lange weg af te leggen heb, maar ik heb het gevoel dat het juiste zaadje geplant is en aan het kiemen is.

(Stefanie, 17 jaar)