Nl | Fr | En

If you start to think the problem is ‘out there,’ stop yourself. That thought is the problem.

(Stephen Covey)

Frans

Ik ken Anke al een paar jaar en toen ze mij voorstelde om eens een try-out te doen rond coachen met paarden, zag ik er eerlijk gezegd het nut niet van in. Het was namelijk niet zo dat ik ergens mee zat of dat ik een bepaald probleem had. Ik beschouw mezelf als een stabiel en succesvol persoon met de nodige dosis zelfvertrouwen. Ik sta aan het hoofd van een groot bedrijf en ik had niet het gevoel dat iemand mij nog iets kon leren. Ik heb een gelukkig huwelijk en een goede band met mijn kinderen, familie en vrienden. Ik had zoiets van 'dat is weer zo'n modegril voor psychologische gevallen, daar heb ik geen boodschap aan' en het idee dat een paard mij iets zou kunnen bijbrengen vond ik al helemaal hilarisch. Maar, uit sympathie stemde ik toe en liet ik mij 'coachen'. Ik was vastbesloten om Anke te tonen dat ze met haar paardencoaching verhaal volledig de verkeerde kant op aan het gaan was en ik wilde haar graag overtuigen om haar tijd en energie niet langer te investeren in zo’n nutteloze bezigheid.

De eerste stap bestond erin om een positieve doelstelling te formuleren. Voor de grap zei ik dat ik graag multimiljonair zou worden. Ik dacht dat Anke dan wel zou afhaken omdat dit toch niet realistisch is, maar nee hoor, ze ging gewoon door. Ik moest uitleggen wat 'multimiljonair zijn' voor mij betekende en de dialoog voerde ons hoe langer hoe dieper. Tot mijn verbazing stelde ik vast dat er een pak andere aspecten naar boven kwamen, waar ik mezelf niet eens van bewust was. Uit het intake gesprek bleek, dat multimiljonair zijn voor mij in essentie eigenlijk betekende een zorgeloos leven leiden. Mijn positieve doelstelling werd dus: 'ik wil een zorgeloos leven leiden'.

Er volgden de daaropvolgende weken enkele reeksen oefeningen met de paarden, elk gebaseerd op een bepaald thema dat verband hield met 'een zorgeloos leven leiden': geen stress meer in mijn leven, niet meer piekeren over ditjes en datjes, genieten van de dingen die ik leuk vind en daar ook tijd voor maken, enzovoort. Het was enorm verhelderend. Ik leerde een kant van mezelf kennen waarvan ik niet wist dat die bestond.

Achteraf moet ik toegeven dat de experimenten met de paarden mij een pak bijgeleerd hebben. Over mezelf, maar ook over anderen. Ik kijk anders aan tegen het leven. Ik voel me ook veel rustiger. Ik ga ook anders om met mijn partner en met mijn kinderen. Coachen met paarden heeft geen radicale ommekeer teweeg gebracht in mijn leven, maar mijn leven is er wel prettiger door geworden. Mijn scepticisme laat ik dus varen, nu heb ik zoiets van: go for it girl!  En je hoort me ook nooit meer zeggen dat paarden 'toch maar beesten' zijn …

(Frans)